Διάφορα στοιχεία που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας – γλωσσικές εκφράσεις, αρχαιολογικά ευρήματα – ενισχύουν τη θεωρία της σχέσης της Γιόγκα με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Χωρίς να υποπίπτουμε στο σφάλμα της ‘ντε και καλά’ ελληνοκεντρικής ανάγνωσης των πραγμάτων γενικά, θα επιχειρήσουμε να παραθέσουμε κάποια δεδομένα, που δεν αποκλείουν την ύπαρξη αυτής της σχέσης.

Τι λένε λοιπόν εκείνοι που ασχολούνται με την ανάδειξη αυτής της σχέσης;

Η γλωσσική σχέση

Αρχικά εκτιμάται ότι η λέξη ‘yoga’ σχετίζεται με τη λέξη ‘ζυγός’. Ειδικότερα, η λέξη yoga προέρχεται από την σανσκριτική λέξη jugam, η οποία ερμηνεύεται ως ζυγός βοών.

Στα ελληνικά εντοπίζεται η μετατροπή του γράμματος δ σε ζ (π.χ. Ζεύς – Διός). Η λέξη ζυγόν λοιπόν, πριν επικρατήσει η μετατροπή της, προφέρονταν δυγόν, η οποία ετυμολογείται ως εξής: αριθμός δύο + ρήμα άγω, δηλαδή αυτό που άγεται από δύο.

Προκύπτει λοιπόν μία κοινή ερμηνεία των λέξεων, που αφορά τον γεωργικό μηχανισμό που άγεται από δύο υποζύγια. Εντοπίζεται μάλιστα η ‘συγγένεια’ της λέξης σε ακόμα άλλες έντεκα γλώσσες, όπου εντυπωσιάζει η σημασιολογική και ηχητική τους σύμπτωση. Χαρακτηριστικά, ο ζυγός στα λατινικά αντιστοιχεί στη λέξη iugum, στα περσικά yugh, στα αγγλικά yoke, στα σλάβικα igo, ενώ και στα αραβικά (προφέρεται) zawj σημαίνει ζεύγος.

Τι σχέση έχει η ετυμολογία των λέξεων ζυγός και γιόγκα με την έννοια της γιόγκα όπως την ξέρουμε;

Στην ουσία χρησιμοποιείται η έννοια του ζυγού καθώς συμβολίζει τη σχέση ψυχής και σώματος και την μεταξύ τους ισορροπία. Η γιόγκα δηλαδή παίζοντας τον ρόλο του άξονα εξασφαλίζει την ισορροπημένη εξέλιξη του σώματος και της ψυχής.

Ακόμα παραπέρα, η σχέση και η δυναμική που αναπτύσσεται από την ψυχοσωματική σύζευξη, μέσω της γιόγκα, οδηγεί σε μία καλλιέργεια και των δύο. Μ’ αυτή την τεχνική μάλιστα συνδέονται και οι λανθάνουσες δυνάμεις του ανθρώπου με τους σπόρους. Με την σωστή καλλιέργειά τους οι ‘σπόροι’ αυτοί μπορούν να πολλαπλασιάσουν το μέγεθός τους και να αποφέρουν καρπούς.

Σε μία μόλις λέξη δηλαδή συμπυκνώνονται η ιδέα της παράλληλης εργασίας των δύο υποζυγίων (σώματος και πνεύματος), που έλκουν προς την ίδια κατεύθυνση μέσω του ζυγού (της ψυχοσωματικής μεθόδου), υπό την καθοδήγηση του γεωργού (νους), και δίνουν τους καρπούς της καλλιέργειας που αποκτώνται κατόπιν αυτού του συνδυασμού (ψυχική και σωματική ισορροπία).

Η γιόγκα επιπλέον χαρακτηρίζεται από το βάθος της ανάλυσης και της διδασκαλίας του ψυχικού κόσμου και της φυσιολογίας του ανθρώπου. Η εφαρμογή και η διάδοση του υψηλού αυτού επιπέδου ανάλυσης που γίνεται, θα πρέπει να αναζητηθούν σε μία κοινωνία με υψηλή πνευματική ανάπτυξη μεγάλου μέρους του λαού. Μία τέτοια κοινωνία που θα μπορούσε να πλαισιώσει, να αναπτύξει και να εφαρμόσει αυτές της γνώσεις φυσιολογίας και πνευματικότητας του ανθρώπου εκτιμάται – σε συνδυασμό και με τις παραπάνω αναφορές – ότι ήταν η αρχαία ελληνική.

Πηγή πληροφοριών: hellinon.net

Γράφει η Dr Angel,

Αγγελική Κοσκερίδου

Holistic Doctor – Counseling Psychotherapist

Doctor of Naturopathic Medicine

MSc c. Health Psychology

www.AggelikiKoskeridou.com

insta: dr_aggelikikoskeridou_official 

Tweet