Για την πρόληψη χρόνιων νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά, το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, τον καρκίνο του παχέος εντέρου ή ακόμα και την παχυσαρκία όλοι οι ειδικοί συμφωνούν, αναμφίβολα, στην ανάγκη ένταξης στη διατροφή μας των προϊόντων ολικής άλεσης. Πώς ακριβώς όμως θωρακίζουν τον οργανισμό μας, και με τι κριτήρια πρέπει να επιλέγουμε τα σχετικά προϊόντα του εμπορίου; 

Αρχικά ας εξηγήσουμε για ποιες τροφές μιλάμε ακριβώς. Στην κατηγορία των δημητριακών λοιπόν ανήκουν, μεταξύ άλλων, το σιτάρι, η βρόμη, το κριθάρι, το καλαμπόκι και το ρύζι. Τα προϊόντα δημητριακών είναι το αλεύρι, το ψωμί, τα αρτοσκευάσματα (φρυγανιές, παξιμάδια, αλλά και πίτες και ζύμες), τα ζυμαρικά, τα προϊόντα δημητριακών (πλιγούρι, τραχανάς), καθώς και δημητριακά πρωινού.

Αξίζει επίσης να γνωρίζουμε ότι τα δημητριακά αποτελούνται από τρία μέρη:

• Μία εξωτερική στιβάδα πλούσια σε φυτικές ίνες (το φλοιό)
• Μία εσωτερική στιβάδα που περιέχει θρεπτικά συστατικά (το πίτουρο)
• Το κεντρικό τμήμα που περιέχει άμυλο (το ενδοσπέρμιο)

Τα προϊόντα ολικής άλεσης παράγονται από αλεύρι ολικής άλεσης. Δηλαδή χρησιμοποιείται αλεύρι για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιήθηκε ολόκληρος ο σπόρος του δημητριακού, σε αντίθεση με το άσπρο (επεξεργασμένο) αλεύρι, που προέρχεται μόνο από ένα μέρος του σπόρου, το ενδοσπέρμιο.

Συνεπώς, η διατροφική αξία των προϊόντων ολικής αλέσεως έγκειται στο ότι κατά την άλεση αξιοποιούνται και ο φλοιός και το φύτρο των δημητριακών, τα οποία έχουν πολύτιμες βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και φυτικές ίνες.

Παράλληλα, τα δημητριακά και τα προϊόντα τους που είναι ολικής άλεσης υφίστανται λιγότερη επεξεργασία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρούνται οι βιταμίνες και άλλα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στον εξωτερικό φλοιό και στο φύτρο τους.

Παρόλα αυτά, η επιλογή προϊόντων, απαιτεί να είμαστε προσεκτικοί, καθώς αρκετά δημητριακά πρωινού, για παράδειγμα, καθώς και μπάρες δημητριακών, μπορεί να περιέχουν ανεπιθύμητα υψηλές ποσότητες ζάχαρης ή/και αλατιού. Γι’ αυτό ελέγχετε τις ετικέτες συσκευασίας τροφίμων για να ενημερώνεστε για τα συστατικά τους.

Επίσης, αρκετά αρτοσκευάσματα, π.χ., ψωμί του τοστ, φρυγανιές κ.ά., αποτελούν συχνά κρυφές πηγές αλατιού, ζάχαρης, κορεσμένων και υδρογονωμένων λιπαρών.

Ένα άλλο κριτήριο από το οποίο θα ωφεληθούμε εάν μάθουμε πώς λειτουργεί αφορά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του οργανισμού, αμέσως μετά την κατανάλωση ενός τροφίμου που περιέχει υδατάνθρακες. Πρόκειται για τον λεγόμενο γλυκαιμικό δείκτη, ένα σύστημα κατάταξης των τροφών που περιέχουν υδατάνθρακες, σύμφωνα με την επίδρασή τους στα επίπεδα γλυκόζης του αίματος. Τα δημητριακά με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως το ψωμί ολικής άλεσης, το καστανό ρύζι ή η βρόμη για παράδειγμα, πρέπει να προτιμώνται, καθώς συμβάλλουν στην ομαλότερη αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Αντίθετα, τα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως λευκό ψωμί, λευκά μακαρόνια, πατάτες κ.ά., αυξάνουν απότομα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Όταν τα καταναλώνουμε, πεινάμε γρηγορότερα, λόγω αυτής της απότομης αλλαγής (αυξομείωσης).

Aggeliki Koskeridoυ

Holistic Doctor – Counseling Psychotherapist

Doctor of Naturopathic Medicine

MSc c. Health Psychology

www.AggelikiKoskeridou.com

insta: dr_aggelikikoskeridou_official 

Tweet